دندان پزشک برای درمان پوسیدگی دندان قسمت های پوسیده دندان را خارج می سازد و سپس به جای آنها از مواد پر کردن دندان استفاده می کند...
مواد پر کننده همچنین برای ترمیم دندان شکسته و دندان هایی که به دلیل استفاده نامناسب فرسوده شده اند و طرح لبخند نامطلوبی برای ما درست کرده اند (برای مثال ناشی از دندان قروچه یا گاز گرفتن حلزون شکل) مورد استفاده قرار می گیرند. بزرگترین مزیت  پر كردن دندان با كامپوزيت این است که برای تعبیه آن نیاز به تراشیدن دندان، کم می شود. یعنی پس از برداشت پوسیدگی ها اغلب تراش بیشتری لازم نیست. کوچکترین اجزا باقی مانده از دندان مفید ند و به بیشتر چسبیدن ماده و دندان کمک می نمایند. بنابراین بافت دندانی بیشتری باقی می ماند.
تولید این ماده در دندان پزشکی انقلابی ایجاد کرد زیرا در گذشته به واسطه یک پوسیدگی کوچک، دندان پزشک مجبور بود حفره مشخصی برای گیرکردن آمالگام ایجاد کند اما با ورود کامپوزیت تراش دندان ها محافظه کارانه تر شد. با این وجود اگر چه کامپوزیت ها رنگی مطلوب دارند و به دندان می چسبند، ولی به واسطه حساسیت کاربردشان ، شکست های بیشتری نسبت به آمالگام نشان می دهند. مراحل پر کردگی با کامپوزیت دقیق تر و وقت گیر تر است. کامپوزیت پس از سفت شدن نهائی اندگی منقبض می شود و هر چقدر حجم پرکردگی بیشتر باشد این انقباض بیشتر خواهد بود. این انقباض کیفیت یک پارچگی بین دندان و ماده را از بین می برد. از دیگر معایب و عوارض کامپوزیت دندان جذب آب و رنگدانه، طی مرور زمان است. در ادامه این روش ترمیم دندان با انواع مواد پر کننده مانند کامپوزیت ونیر دندان و آمالگام که برای اصلاح طرح لبخند نیز می توانند مورد استفاده قرار گیرند، شرح داده می شود